درمانگر و راهنمای خانواده

خانواده‌ها با سهیم کردن عواطف، قدردانی از یکدیگر، روابط مثبت و در کنار هم بودن قوت می‌گیرند. بعضی مواقع، شرکت کردن در فعالیت‌های خانوادگی توسط تعدادی از نوجوان‌ها به سختی پذیرفته می‌شود. نوجوانان فعالیت‌های اجتماعی مخصوص به خود را دارند و آنها معمولا تا حد زیادی با دوستانشان وقت می‌گذرانند. خوردن وعده‌های غذایی با یکدیگر، به اشتراک گذاشتن موفقیت‌ها و شکست‌ها، کار کردن با همدیگر، انجام پروژه‌های مشترک، شرکت در سرگرمی‌ها یا برنامه‌های ورزشی با همدیگر و بازی کردن از جمله مثال‌هایی از فعالیت‌هایی می‌باشند که شما می‌توانید نوجوان‌هایتان را در آن کارها مشغول کنید. حتی بعضی خانواده‌ها یک سری فعالیت‌های خانوادگی ویژه را در عصر هر هفته برنامه ریزی می‌کنند.

نشست‌های خانوادگی

نوجوانان بخش مهمی‌از خانواده را تشکیل می‌دهند و اگر عقایدشان با ارزش شمرده شده و پذیرفته شوند، بیشتر به سمت فعالیت‌های خانوادگی کشیده می‌شوند. روش خوب برای تصمیم گیری در مورد فعالیت‌های خانواده از طریق نشست‌‌های خانواده می‌باشد. نشست‌های خانواده به نوجوانان تضمین می‌دهند که عضوی از خانواده هستند و این که آنها چیزی برای گفتن در خانواده دارند. نشست‌های خانواده می‌توانند بحث در مورد فعالیت‌ها، مرخصی‌ها یا خرید‌های خانواده را شامل گردند .

فعالیت‌های فیزیکی

والدین و نوجوانان می‌توانند فعالیت‌هایی را پیدا کنند که برای هر دو جذاب هستند، مانند پیاده وری، رقصیدن، دوچرخه سواری و شنا. همچنین والدین می‌توانند در ورزش‌هایی مشغول گردند که مورد علاقه نوجوانان هستند. این یک روش مهم برای والدین و نوجوانان می‌باشد تا با یکدیگر تعامل داشته و زمان را سپری کنند .

رویداد‌های ویژه نظیر جشن‌های تولد و سالگرد‌ها می‌توانند در حول فعالیت‌های خانواده برنامه ریزی گردند که نوجوان شما انتخاب کرده است. خانواده تان را در رویداد‌های اجتماعی مانند پیاده روی یا دویدن‌های گروهی دخیل نمایید.

خانواده تان را تشویق کنید تا در ورزش‌های روزمره دخیل شوند . انها بایستی پیاده روی کنند ، یا حداقل سه بار در هفته به ورزشگاه بروند. تحقیق نشان داده است که مردم تمایل دارند تا به مدت طولانی تر و در غالب اوقات در زمانی تمرین کنند که یک نفر آنها را همراهی می‌کند. چه کسانی بهتر از اعضای خانواده‌تان می‌توانند در این فعالیت‌ها شریک شما باشند ؟

بازی‌های داخل منزل

با آموزش بازی به خانواده می‌توانید نوجوانتان را در فعالیت‌های داخل منزل دخیل کنید. اگر یک بازی دلخواه وجود دارد که شما به عنوان خانواده به طور منظم بازی می‌کنید ، به نوجوانتان اجازه دهید تا بازی را برپا کنند . برای مثال، اگر خانواده‌تان تمایل دارند بازی گروهی در شب‌های تعطیل بازی کنند، به نوجوانتان اجازه دهید تا سر گروه باشد. این کار او را به یک بخش مهم بازی تبدیل می‌کند. همچنین شما می‌توانید از نوجوانتان بخواهید تصمیمات مهم بازی را بگیرد.

فعالیت‌های خلاق

والدین می‌توانند نوجوان‌ها و کل خانواده اشان را تشویق کنند تا در پروژه‌های خلاقانه مشارکت داشته باشند. برای مثال، اگر نوجوانتان می‌خواهد تا اتاقش را عوض کند، به او ایده‌هایی در مورد دکوراسیون اتاقش بدهید. سپس، خانواده می‌توانند به همراه هم کار کند تا اتاقش را از نو آماده کند. بعد از این که موفقیت نوجوانتان را در زمینه اتاق مشاهده می‌کنید، احتمالا کودکانتان می‌خواهند تا کار یکسانی را انجام دهند. آنها می‌توانند خلاق باشند و می‌توانند با همدیگر کار کنند .

همچنین شما می‌توانید خانواده‌تان را در کلاس خلاقیت مشارکت دهید. در مورد علایق خانواده‌تان در زمینه هنر بحث کنید و اگر خانواده به کلاس‌های بازیگری ، نقاشی ، حجاری ، یا موسیقی علاقه دارند ، تصمیم گیری نمایید. اگر شما دارای یک نوجوان خلاق هستید، کار شما راحت تر می‌شود و انها بیشتر درگیر فعالیت هنری می‌شوند.

وعده‌های غذای خانواده

زمان بندی دفعات منظم وعده غذایی یک روش مهم برای افزایش زمانی می‌باشد که شما برای خانواده‌تان صرف می‌کنید. این که شما نوجوان را در دفعات وعده غذایی دخیل نمایید، کار راحتی می‌باشد . دقیقا از آنها درخواست می‌شود که آنها در زمان معین در هر روز در خانه باشند. آشپزی با فرزند نوجوان بسیار سرگرم کننده می‌باشد و به نوجوانان کمک خواهد کرد تا در مورد غذا و تغذیه یادبگیرند.

منبع : کودک و نوجوان-جذب نوجوان در فعالیتهای خانوادگی

تغذیه سالم در کنار خواب مناسب و ورزش کردن ارکان اصلی سلامت جسمی‌و شاید روحی روانی یک فرد را تشکیل می‌دهند. در این بین تغذیه می‌تواند تاثیر بسیار مهمی‌در رشد و نمو کودکان از لحاظ جسمی‌و روحی و ذهنی داشته باشد و بسیاری از خانواده‌ها با مشکلات کم اشتهایی کودکان خود در سنین کودکی و ترس از عدم رشد مناسب آن‌ها چه از نظر جسمی‌و چه از نظر روحی مواجه هستند.

یکی از دلایلی که باعث می‌شود کودکان اشتهایی مناسب برای خوردن غذا نداشته باشند خوردن تنقلات بیش از حد توسط آن‌ها در طول روز و عادات ناسالم غذایی است که سبب می‌شود معده کودک پر شده و او هیچ تمایلی برای خوردن غذا نداشته باشد چرا که بسیاری از تنقلات دیر هضم نیز می‌باشند پس به طور کلی خانواده‌ها باید مواظب رفتارهای کودکان خود در زمینه خوردن تنقلاتی مانند چیپس و پفک …باشند. گاهی اصرار کردن والدین در خوراندن غذا به کودک و در مقابل انکار او و نخوردن غذا توسط او کار را به جایی می‌کشاند که کودک بیش از پیش کم اشتها و بی اشتها می‌شود و در این زمینه باید به مواردی توجه نمود. نکته مهمی‌که والدین باید به آن دقت کنند این است که گاهی بی اشتهایی کودک ناشی از لجبازی اوست به خصوص در سنین 3 تا 6 سالگی کودک می‌داند که والدین او در مسئله غذا خوردن او حساس هستند و بنابراین از نخوردن غذا و لجبازی در جهت سو استفاده و گرفتن امتیاز از والدین استفاده می‌کنند و باید دقت نمود که در این مواقع بی اعتنایی بهترین گزینه است چرا که کودک مسلما گرسنه شده و گرسنگی اش به لجبازی اش غلبه می‌کند و شما نیز در این بین با بی اعتنایی به او فهمانده اید که غذا نخوردنش نمی‌تواند راهی برای فشار بر شما باشد.

عادات غذایی کودکان معمولا از هشت ماهگی در آنان شکل می‌گیرد و از این سن به بعد عادات غذایی و اشتهای کودک مستقیما با خلق و خو و رفتر کودک در ارتباط بوده و مثلا ممکن است کودک به دلیل لجبازی غذایی خاص را نخورد و یا از آن بدش بیاید. رفتارهای والدین کودک به ویژه مادر کودک در سالهای ابتدایی زندگی تاثیر بسیاری در عادات غذایی کودک و اشتهای کودک دارد. برخی از کودکان تا دوران نوجوانی خود هرگز یاد نمی‌گیرند که مانند والدین و سایر اعضای خانواده سر سفره و میز غذاخوری بنشینند و در کنار دیگران غذا بخورند که در این زمینه باید والدین و رفتارهای آن‌ها را در این زمینه تاثیر گذار دانسته و به نحوی آن‌ها را مقصر اصلی این قضیه دانست.

منبع : کودک و نوجوان-بی اشتهایی کودکان

دو روی سکه رسیدن به استقلال: احساس تسلط و پشیمانی

زندگی سرشار از سرخوردگی‌هاست. اعتقاد و تفکر ما در مورد پیشرفت، تبدیل به ناامیدی بزرگی می‌شود.

نوجوان متوجه می‌شود که فرشته دندان شیری، پری‌های مهربون، ننه سرما، عمو فیروز و … همه داستان‌هایی هستند که توسط بزرگسالان مورد اعتماد برای الهام بخشیدن تخیلات معصومانه بوده است. حالا او می‌داند که والدین نیز می‌توانند دروغ‌های حساب شده بگویند. زمانی که متوجه می‌شوند قدرتی خارج از توهم و بالاتر از قدرت والدین هم وجود دارد.

این چیزی است که در سنین پایین تر می‌خواهد والدینش بگویند: «هر وقت به ما نیاز داشته باشی ما پیش تو هستیم.» «ما همیشه از تو در برابر آسیب‌ها محافظت می‌کنیم.» «ما همیشه تصمیمات خوبی می‌گیریم.» «ما همیشه می‌دانیم که باید چه کاری انجام دهیم.»

ولی تجربه‌‌‌ای که کودک از والدینش به دست می‌آورد باعث ناامیدی اش خواهد شد. بنابراین به اکتشافات نامطلوبی دست می‌زند. «من هر وقت به انها نیاز داشته باشم آنها نخواهند بود. من تنها هستم.» «آنها نمی‌توانند همیشه در برابر مشکلات از من محافظت کنند. اتفاقات بدی برای من خواهد افتاد.» «آنها همیشه تصمیمات درستی نمی‌گیرند. بعضی وقتها من باید تاوان اشتباهات انها را بدهم.» «آنها همیشه نمی‌دانند که چه کاری باید انجام دهند. من خودم باید مشکلات زندگی ام را حل کنم.» قسمت دردناک بزرگ شدن باور داشتن به این است که والدین امنیت او را تامین نخواهند کرد.

با در نظر گرفتن اینکه سرخوردگی‌های بزرگی در پایان دوره‌ی نوجوانی برای کودک به وجود می‌آید: «من وقتی مستقل شوم می‌توانم زندگی ام را اداره کنم.» بعد از همه‌ی اینها هدف کودک از همه‌ی سرکشی‌هایش، برای دستیابی به این است که از راه و روش خودش رشد کند.

و اما قصه از همین جا شروع می‌شود؛

واقعیت غم انگیز این است که زمانی که قدرت والدین کم می‌شود و موانع برداشته می‌شوند، روند تغییر می‌کند و فرد جوان متوجه می‌شود که محافظت والدینش برای او پناهگاهی بود و اکنون به صورت مستقیم در معرض اتفاقات و حوادث اجتماعی قرار می‌گیرد. در این زمان است که با درک این موضوع، از خواب غفلت بیدار می‌شود. در مقایسه، مواجه با نیروهای غیرشخصی برای انطباق اجتماعی، نگرش والدین به فرزندشان دلسوزانه تر می‌شود، انتظارات والدین کمتر بود، و قوانین والدین بخشنده تر بود.

اکنون باید صورتحساب‌ها را پراداخت کند، باید یک شغل دست و پا کند، به دنبال راهی برای تجدید نظر در مورد برخی از نظرات در مورد آزادی نوجوانان است، ولی چیزی که نوجوان در می‌یابد آرمانهای غیر واقعی است. وقتی که آزادی وارد عمل می‌شود، «من آزاد نیستم که هر کاری را بخواهم انجام دهم.» وقتی آزادی نتیجه اش فردیت می‌شود، «من آزاد نیستم که بتوانم کاملا خودم باشم.» برای آزادی بیان، «من آنقدر آزاد نیستم که افکارم را به زبان بیاورم.» زمانی که آزادی در مورد آینده است، «من آنقدر آزاد نیستم که به هر چیزی که می‌خواهم دست پیدا کنم. زمانی که آزادی در مورد پیدا کردن یک شغل واقعی است، « من آزاد نیستم که بتوانم کسی را پیدا کنم که برای کارم به من پول زیادی بدهد.»

بعضی مواقع هر کس نیاز به همراه دارد، بعضی مواقع شخص باید برای برقراری ارتباط خود را انطباق دهد، برخی مواقع یک نفر باید سکوت کند تا چاره‌‌‌ای پیدا کند، بعضی وقتها باید چیزی را که کسی از فرد گرفته باید پس بگیرد. به عنوان نتیجه گیری برای یک نوجوان می‌توان این را گفت: «آزادی واقعی که من اکنون به دست اورده ام این است که من خودم باید با مشکلاتی که خودم ایجاد کرده ام روبه رو شوم.»

منبع : کودک و نوجوان-دوران نوجوانی و استقلال طلبی

با شروع سن بلوغ و آغاز دوره‌ی نوجوانی آموزش‌های جنسی تبدیل به یکی از اساسی ترین موضوعات می‌شوند.

لازم است تا آموزش مسائل جنسی به نوجوانان باید با ظرافت انجام گیرد. هرچند ممکن است شما به عنوان والدین چنین احساس کنید که از آمادگی و اطلاعات لازم برای پاسخ گویی به سئوالات نوجوان برخوردار نیستید ولی بهتر آن است که آموزش در منزل و از زبان خود شما به عنوان دلسوزترین فرد برای فرزندتان صورت گیرد.

در بسیاری از موارد، عدم آگاهی والدین از شیوه‌ی صحیح ارایه‌ی آموزش‌های جنسی باعث می‌شود تا نوجوان‌ از طریق دوستان و همسالان پاسخ بسیاری از سؤالات خود را به دست آورد که در برخی موارد گمراه کننده است و زمینه را برای انحراف نوجوان آماده می‌سازد.

با ادامه‌ی مطلب همراه باشید تا شما را با نکات اساسی تربیت جنسی نوجوانان بیشتر آشنا کنیم.

آموزش‌های جنسی به نوجوانان چگونه انجام شود؟
آموزش به نوجوان باید در دو قسمت انجام شود:

1. تشریح و بحث در مورد وضعیت ظاهری و چگونگی بهداشت بدن
در مورد دختران با شروع مرحله بلوغ، آگاهی و صحبت کردن در مورد آن را شروع کنید تا با بروز برخی حالات در خود دچار شوک نشود

2. مسائل اخلاقی، خطرات و فواید مسائل جنسی
بخش مهمی‌ا ز آموزش‌های جنسی آن است که بتوایند در مورد حقایق جنسی با فرزندتان صحبت کنید. در این زمینه لازم است از هرگونه دروغ پرهیز کنید و حقایق را بیان کنید.

به خاطر داشته باشید که ارایه‌ی پاسخ‌های کلی و مبهم نمی‌تواند فرزندتان را قانع کند. پس شفاف و روشن باشید و ازبیان زود به هنگام و یا دیرتر از موعد نکات جنسی خودداری کنید.

همچنین میزان اطلاعات باید متناسب با رشد جنسی نوجوان تان باشد. در دخترها از 10 تا 17 سالگی و در پسرها از 12 تا 19 سالگی زمان مناسبی خواهد بود.

یکی از روش‌های مناسب برای ارایه‌ی پاسخ صحیح‌‌ان‌است که اگر در پاسخ گویی به سئوالات نوجوان تان دچار تردید هستید به او بگویید که فردا جواب سوالش را می‌دهید.

مراقب باشید که زیاد فردا، فردا نکنید. زیرا در این موقع ممکن است نوجوان شما به سراغ کسی دیگر برود. همچنین بدترین جواب این است که بگوید تو هنوز کوچک هستی. مسلما زمانی که نوجوان سئوالی می‌پرسد چیزی در ذهن خود دارد.

با گرایش نوجوان به جنس مخالف چگونه برخورد کنیم؟
در این سنین غریزه جنسی در فرزند نوجوان شما فعال تر از قبل می‌شود و موجب ایجاد گرایشاتی نسبت به جنس مخالف می‌شود که یک امر طبیعی است و نباید نگران و دستپاچه شوید.

بهتر است اطلاعات خود را در زمینه چگونگی آموزش ارتباط با جنس مخالف، چگونگی کنترل آن و خطرات آن به روز نگه دارید تا بتوانید اطلاعات لازم را به او منتقل کنید.

هرگونه افراط و تفریط در ارایه‌ی اطلاعات صحیح به فرزندتان می‌تواند ناکارآمد باشد و لازم است تا متناسب با شرایط جسمی، زمانی و میزان درک و فهم اوعمل کنید.

نکات زیر در خصوص ارتباط با جنس مخالف به شما کمک می‌کند تا بتوانید بهترین شیوه‌ی عمل را در پیش بگیرید و از ایجاد مشکل خودداری کنید:

منبع : کودک و نوجوان-مهم ترین دانستنی‌های تربیت جنسی نوجوانان

40 تکنیک روش برقراری صحیح ارتباط والدین با فرزندان به صورت دسته بندی شده در زمینه تربیت کودک و نوجوان آورده شده است.

چه شرایطی باعث می‌شوند که یک پدر و مادر، والدین خوبی باشند؟
صبور بودن. این یک مورد مهمی‌است، صبور بودن یک نوع مزیت می‌باشد!
گوش دادن. در حالیکه اکثر والدین بر این باورند که در حین صحبت کردن بچه‌هایشان به طور واقعی به حرفهایشان گوش می‌دهند، ولی شما به راحتی می‌توانید از طریق بیان کردن اظهارنظرهای کوتاه باعث شوید که فرزند شما اولویت‌های مدنظرتان را در نظر داشته باشد. …
شناخت.
همسانی.

همدلی یک وش برقراری صحیح ارتباط والدین با فرزندان
توانایی مربوط به بیان کردن دوست داشتن.
سختگیری نکردن.
انعطاف پذیری.
40 تکنیک روش برقراری صحیح ارتباط والدین با فرزندان

والدین خوب به چه معنایی می‌باشد؟
والدین مناسب مطلع می‌باشند که فرزندان خودشان را در چه زمانی آزاد بگذارند.

ما نیاز داریم که نحوه تفکر مستقل، حل کردن مشکلات و داشتن یک اعتماد عمیق به توانایی‌های خودشان را به فرزندانمان آموزش دهیم.

با توجه به زمان و کارایی موجود، کاری که والدین برای فرزندان خودشان انجام می‌دهند، عبارت از مواردی می‌باشد که خود فرزندان به راحتی می‌توانند برای خودشان انجام بدهند.

چهار سبک ارتباط والدین با فرزندان
این سبک‌های سرپرستی در چهار گروه گسترده‌‌‌ای قرار می‌گیرند که به صورت کلی مورد پذیرش قرار گرفته است.

هر چند که محققان مختلف، عناوین مختلفی را برای این سبک‌ها در نظر گرفته اند، ولی معمولا این سبک‌ها به این صورت نامگذاری می‌شوند:

قدرت طلب،
مقتدر،
آسان گیر و
دخالت نکننده.
والدین قدرت طلب سخت گیر و
کنترل کننده هستند.
40 تکنیک روش برقراری صحیح ارتباط والدین با فرزندان

یک فرد به چه نحوی می‌تواند به یک پدر خوب یا مادر خوب تبدیل شود؟
8 روش برای تبدیل شدن به والدین بهتر و ارتباط والدین با فرزندان شامل:

اجتناب کردن از مقایسه و لقب گذاری. شما می‌توانید یک نوع والدینی باشید که زمان خودش را صرف آموزش دادن روش‌ها، عادت‌ها و رفتار‌های خوب به کودکانش می‌کند. …
حرف‌هایی که می‌گویید را انجام بدهید.
اجازه بدهید که فرزند شما اشتباهاتی انجام بدهد.

منبع : کودک و نوجوان-40 تکنیک روش برقراری صحیح ارتباط والدین با فرزندان

نوجوان عاشق می‌شود و تغیرات جسمی‌و فیزیکی در او ایجاد می‌شود.

دوستان دوران کودکی یا نوجوانی ویژه هستند و مهم نیست چه مقدار فاصله بین دیدار دوستان وجود دارد.

این ارتباطات نتیجه ریشه‌های مشترک در طول سال‌های رشد هستند.

دوستان دوران کودکی و معشوقه‌های نوجوانیمان در کنار ما یک سری لحظه‌های جالب، مخوف، خسته کننده و برآشفته کننده را تجربه کرده اند که به ما برای شناخت هویت فعلی امان کمک کرده اند.

با اینحال، وقتی کودکان کم سن هستند، والدین ممکن است این روابط را بی اهمیت بدانند.
اگر خانواده بایستی به مکان جدید نقل مکان کند و فرزندان بایستی دوستان نزدیک را ترک کنند، در این صورت چه چیزی رخ می‌دهد؟

کودک ممکن است براحتی با نقل مکان با دوست‌های جدید اخت شود و روابط تازه‌‌‌ای را برقرار کند اما در مورد نوجوان چطور؟

یکی از شکایات اصلی والدین در دوران نوجوانی وابستگی زیاد نوجوانشان به یک دوست مخصوصا از جنس مخالف می‌باشد که نگرانی‌های زیادی را با خود بهمراه خواهد داشت.

نوجوان عاشق و نحوه بر خورد با او (1)

دیدگاه دیگران در مورد نوجوان عاشق
عشق نوجوانی به دوست پسر یا دوست دختر حتی توسط والدین کم ارزش محسوب می‌گردد.

افراد بزرگتر این روابط را بی معنی توصیف می‌کنند و آنها را عشق‌های توخالی می‌نامند و این پیوند‌های رمانتیک جدی گرفته نمی‌شوند.

والدین توانایی نوجوان را در عشق ورزی زیر سوال می‌برند و انها را دست کم می‌گیرند.
با اینحال آنها عبارات نوجوانان نظیر ” پدر و مادر ، من عاشق شما هستم ” را با قدردانی و ارادت تام می‌پذیرند.

اگر والدین به این باور برسند که نوجوانان می‌توانند صادقانه به والدین عشق بورزند، پس آیا نباید پذیرفت که داستان‌های عاشقانه نوجوان در واقع عشق واقعی هستند؟

قرار عاشقانه موضوعی نسبتا جدید می‌باشد. در گذشته نوجوانان با اولین معشوقه‌هایشان در خارج از مدرسه ازدواج می‌کردند.

در واقع زنان و مردن نسل قدیم کمتر دوران جوانی را به صورت مجردی ازدواج می‌کردند و سریع تر از نوجوانان و جوانان امروزی وارد زندگی متاهلی می‌شدند اما امروزه به دلیل مسائل مختلف اجتماعی و اقتصادی و طولانی شدن تحصیلات ازدواج به تاخیر می‌افتد.

از اینرو ، سن بلوغ از قلم افتاده بود.
رسیدن به سن بلوغ بر دوره اولین عشق و اولین تجربه جنسی تاثیر می‌گذارد.

اکنون به ندرت اتفاق می‌افتد که با اولین عشق افراد ازدواج کنند.

قرارعشقی نوجوانان امروزی برای انتخاب جفت و همسر نیست بلکه برای سرگرمی‌می‌باشد.

با این وجود، تجربه عشق اول ضعیف تر از عشق اول دهه سی یا چهل شمسی نمی‌باشد.

بالغینی که استحکام پیوند یا تاثیر شکست عشق اول را کمتر از حد تخمین می‌زنند، ممکن است فراموش کنند وقتی آنها اولین عشق اشان را از دست داده اند، چه حسی داشتند.

آنها حتی ممکن است تلاش کنندتا با داستان سرایی و یا جک گفتن‌ها نوجوانان را ارام کنند!

“دوست پسرها یا دوست دختر‌ها شبیه اتوبوس‌های مسافر بری هستند …. دوست جدید هر دقیقه می‌آید!”

اینها نمونه جملات والدین هستند.

منبع : کودک و نوجوان-نوجوان عاشق

آیا کودکان دبستانی به اندازه نوجوانان محرومیت از خواب دارند؟

در این صورت، آیا آنها باز هم باید زودتر شروع به تحصیل کنند؟

توصیه‌های موجود در مورد میزان خواب کودکان سنین مختلف باید براساس اتفاق نظر حکم‌های متخصصان باشد. گروهبندی‌های سنی اساساً مطلق هستند و برای هر گروه سنی دامنه‌های سنی پیشنهاد می‌شود که حاکی از تفاوت‌های فردی در نیاز به خواب است. غیر از دانستن آنکه کودکان سنین بالاتر به طور متوسط ساعات خواب کمتری در مقایسه با خردسالان دارند، فقط تقریب‌های حدودی معطوف به نیاز به خواب شده است. من به تازگی نتایجی از مطالعات فراتحلیلی را خلاصه وار تلخیص کردم، یافته‌های این مطالعه که از ابزارهای سنجش عینی استفاده کرده بود نشان داد که میانگین محرومیت از خواب برای تمام رده‌های سنی نشان از سیر نزولی کمتر از اتمام بازه‌های سنی توصیه شده داشت (گلند و همکاران،2018).

برای مطالعه بیشتر:

تنظیم خواب نیمروز کودکان

چگونگی برخورد با رفتارهای کودک در هنگام خواب

در مطالعه‌‌‌ای جدید گروبر و همکارانش(2018) ذکر کردند که توصیه‌های خواب توسط مؤسسه ملی خواب(NSF) برای کودکان دبستانی و متوسطه یک طور است؛ 9تا11ساعت. اما وقتی آنها خواب کودکان سنین 6تا11سال را به طور عینی در هفت شبانه روز پی در پی هفتگی در طی سال تحصیلی اندازه گرفتند دریافتند که کودکان سنین بالاتر درطیف سنی مذکور محرومیت از خواب کمتری داشتند. برای مثال؛ تنها3/51درصد از کودکان سنین 10و11سال نه تا ده ساعت را در تختخواب سپری کردند. سنجش‌های اکتی گرافیک “خواب واقعی” نشان داد حتی کودکان سنین پایین تر در هر طیف سنی ساعات خواب توصیه شده را می‌خوابند.

حال این سؤال باقی می‌ماند: کودکان بزرگتر خوابی کمتر از توصیه‌های صاحبنظران دارند یا اینکه خیل عظیمی‌از کودکان دبستانی به اندازه کافی نمی‌خوابند؟ واقعاً هیچ جواب قطعی برای این سؤال وجود ندارد اما نظر من روی تفسیر بعدی است. من شیفته نظر ایرادشده زیر توسط گروبر و همکارانش شدم:

“جمعاً یافته‌ها نشان می‌دهد که تغییرات از قبل مفروض ایجاد شده در نوجوانی با شروع دوران بلوغ در عوض می‌تواند در کوچکترها یعنی کودکان مدرسه رو نیز دیده شود. خواب کودکان پایه سوم و چهارم در مقایسه با همتایان کوچکتر خود دچار تأخیر زودهنگام و تغییرات فشرده تری است و این وضع در بین کودکان پایه‌های پنجم و ششم حد افراطی تری به خود می‌گیرد “. از زمان مطالعات ره گشای دکتر ماری کراسکادون در دهه 1980 که واقعاً به صورت یک قاعده کلی و علمی‌برای خواب درآمده است از این جهت که نوجوانان رسیده به سن بلوغ فاز تأخیری و دشواری در به خواب رفتن را تجربه می‌کنند. به دلیل آنکه مدارس متوسطه صبح خیلی زود شروع می‌شوند، فرض بر این است که نوجوانان دچار محرومیت از خواب مزمن شوند.

این مفروضات یک مؤسسه علمی‌برجسته برای جنبش سریع در به عقب انداختن زمان شروع مدارس متوسطه است. همانطور که قبلاً نیز مستند کرده ام، نواحی تحصیلی سیاستگذار در امر آغاز به کار دیرتر مدارس متوسطه تلنگری زده اند بر برنامه‌های ایاب و ذهاب دبستان آنچنان که مدارس ابتدایی زودتر شروع شوند. تحقیقات خیلی کمی‌در اثربخشی یا عدم اثربخشی شروع زودهنگام مدارس ابتدایی و در نتیجه کمتر خوابیدن و نیز تحقیقات کمی‌در تعیین اینکه عملکرد تحصیلی ضعیف ناشی از بیخوابی است یا خیر، صورت گرفته است.

منبع : کودک و نوجوان-مسئله کلاس‌های صبح زود در کودکان دبستانی

خواب نوزاد می‌تواند یک زمان سرشار از آرامش برای شما و نوزادتان باشد- اما فرایند خوابانیدن نوزاد در طول روز می‌تواند کاملا برعکس باشد.

اصول اولیه خواب نوزادان را بدانید.

برای نوزادان تازه متولد شده مدتی زمان می‌برد تا برنامه خواب منظمی‌داشته باشند. در طول ماه اول، نوزادان معمولا می‌خوابند و بیدار می‌شوند، با دوره‌هایی نسبتا مساوی بین خواب و شیر خوردن. همین که نوزادان بزرگ تر می‌شوند، زمان خواب نوزاد معمولا طولانی تر شده و قابل پیش بینی تر می‌شود. به عنوان مثال:

سنین 4 ماهگی تا یک سالگی. بعد از دوره تولد، نوزاد شما به احتمال زیاد حداقل 2 بار در روز می‌خوابند- یک بار در صبح و یکبار در اوایل بعد از ظهر. برخی از نوزادان همچنین به خواب آخر عصر نیز نیاز دارند. بسیاری از کودکان در مجموع 3 ساعت و یا بیشتر در طول روز می‌خوابند.
سنین یک سالگی و بیشتر. در این سنین نوزاد شما به احتمال زیاد خواب صبح را نخواهد داشت و تنها خواب بعد از ظهر اغلب به مدت دو یا سه ساعت خواهد داشت. در طول این گذار، زمان چرت کودک و خواب را نیم ساعت افزایش دهید تا بتواند سازگار شود. اغلب کودکان به چرت بعد از ظهر تا سنین سه تا پنج سالگی، ادامه می‌دهند.

با این حال، به یاد داشته باشید که هر نوزادی متفاوت است و برنامه خواب نوزاد می‌تواند به طرز قابل توجهی متنوع باشد.

بیشتر بخوانید:

بهداشت خواب نوزادان

تنظیم خواب روزانه نوزادان و نوپایان

برای سهولت بخشی به زمان خواب نوزاد:

خلق و خوی نوزاد را تنظیم کنید. یک محیط تاریک، خنک و بی سر و صدا می‌تواند به تشویق نوزاد به خواب کمک کند.
نوزاد را خواب آلوده اما در حالت بیدار به رختخواب بگذارید. پلک‌های در حال افتادن، مالیدن چشم‌ها و گیجی می‌تواند نشانه‌هایی از این باشد که نوزاد خسته است. هر چه بیشتر منتظر بمانید همانقدر ممکن است نوزاد خسته تر و گیج تر شود- و به همان اندازه ممکن است به خواب رفتن برای او سخت باشد.
از نگهداشتن، تکان دادن و یا شیر دادن به کودک برای خوابانیدن او اجتناب کنید. نهایتا این ممکن است تنها راهی باشد که نوزاد را قادر به خواب رفتن می‌کند. اگر نوزاد شما تمایل به خواب رفتن در آغوش شما بعد از شیر خوردن دارد، درست بعد از آن کاری را به آرامی‌انجام دهید- مانند عوض کردن پوشک و یا خواندن یک داستان کوتاه.
مراقب باشید. نوزاد را برای خواب به پشت او بخوابانید و تختخواب و یا زیرپتوی او و دیگر اشیاء نرم او را تمیز کنید.
مداومت داشته باشید. نوزاد شمات بیشتر روز را خواهد خوابید اگر او این خواب را درست در همان زمان هر دفعه در روز داشته باشد و تقریبا به همان میزان زمان باشد. البته موارد استثنائی اجتناب ناپذیر هستند و به نوزاد شما آسیب نمی‌رسانند.

منبع : کودک و نوجوان-سلامت خواب نوزاد و کودک نوپا

بی قراری در کودکان یکی از مشکلات رایج کودکان می‌باشد که در سنین مختلف و در پی مشکلات و اختلالات متفاوت ممکن است در کودکان به وجود آید. دلایل متفاوتی برای بروز بی قراری در کودکان وجود دارد که می‌توان از داشتن خواب نامناسب تا تغییر در رژیم غذایی آن‌ها را نام برد. گاهی بی قراری در کودکان می‌تواند به علت داشتن اختلال و یا عارضه‌‌‌ای مانند انگل و خارش در کودک به وجود اید که ممکن است کودک به علت ترس از پزشک آن را بیان نکرده و بی قرار شود.

کودک بی قرار هم چنین ممکن است ریشه و بنیانی مادزادی داشته باشد که کودک به علت داشتن یک عارضه روحی و یا جسمی‌خاص از کودکی دچار بی قراری گردد. برخی از بی قراری‌ها نیز ممکن است صرفا برای جلب توجه والدین و یا سایر اطرافیان صورت گیرد.

برخی از روانشناسان اعتقاد دارند که کودک بی قرار می‌تواند نشان از هوش بالای او داشته باشد مثلا معلم در کلاس درس یک موضوعی را مطرح می‌کند و این کودک دارای هوش بالا سریعا موضوع را گرفته و می‌فهمد اما بقیه هم کلاسی‌هایش آن را نمی‌فهمند و در این حالات معلم مجبور است بارها آن را برای دیگران توضیح دهد که کودک باهوش بی حوصله شده و خسته می‌شود و ممکن است دچار بی قراری گردد. برخی از بی قراری‌ها در کودکان می‌تواند به علت معاشرت کودک و یا خانواده کودک با افراد شلوغ و جنجالی بوده که کودک مانند یک ضبط رفتارهای آن‌ها را تکرار می‌کند. هم چنین دیدن فیلم‌های خشن و مواردی که استرس و اضطراب را در کودکان افزایش می‌دهد نیز می‌تواند یکی از دلایل اصلی افزایش بی قراری در کودکان باشد.

وجود اختلافات در خانواده‌ها و مشاجره میان اعضای خانواده و پدر و مادر نیز یکی دیگر از دلایل افزایش استرس در کودک و بی قراری در او می‌شود که نیاز است تا خانواده‌ها این موارد را در حضور کودک به هیچ وجه انجام ندهند. در هنگام بی قراری در کودکان روش‌های متفاوتی می‌توان اتخاذ نمود که هر کدام از آن‌ها می‌تواند موثر و مفید واقع شود مثلا راه رفتن یکی از راه‌های آرام نمودن کودک است که اگر کودک نمی‌تواند راه برود همراه شدن با او و کمک نمودن برای راه رفتن او می‌تواند کمک خوبی برای آرام نمودن او داشته باشد. دویدن و بالارفتن از پله نیز راهی مناسب برای آرام نمودن کودکان بی قرار است ولی در هر صورت تنبیه کودک برای اینکه او را آرام کنیم نه تنها روشی کاملا غلط است که بسیار نابه جا بوده و می‌تواند مشکلات روحی و روانی متعددی برای کودک به بار بیاورد. تماشای اشیا و یا اسباب بازی‌های معلق و یا چیزهای که مانند کره چرخان هستند نیز راه مناسبی برای حواس پرتی در کودک بی قرار و آرام نمودن او است که مثلا می‌توان کره‌‌‌ای را چرخاند و به او گفت تا زمانی که کاملا بی حرکت نمانده به آن نگاه کنیم.

منبع : کودک و نوجوان-کودک بی قرار

موضوع فرار از خانه یکی از بحث برانگیزترین نگرانی‌ها در جوامع مختلف بخصوص جوامع شرقی می‌باشد که در آنها فرزندان تا سنین بالاتر نیز با والدین زندگی می‌کنند. دلایل این فرارها بسیار متفاوت هستند که معمولا به خاطر ترس از تنبیه و یا تحقیر شدن به دلیل کارهایی مثل کتک زدن بچه‌های دیگر، نمره بد گرفتن، بارداری ناخواسته و …. می‌باشد.

دو نوع فرار از خانه را مطرح کرده اند: فرار اپیزودیک و فرار مزمن. دلایل انجام این فرارها کاملا متفاوت هستند، و فهمیدن این دلایل حیاتی است.

فرار اپیزودیک: وقتی که کودک شما بعد از اینکه موردی اتفاق می‌افتد فرار میکند، این فرار اپیزودیک است. این یک الگوی پایدار نیست، و کودک شما همیشه از‌‌ان‌به عنوان یک روش حل مسئله استفاده نمیکند. همچنین‌‌ان‌وسیله‌‌‌ای برای رسیدن به قدرت برای انها نیست. در عوض انها ممکن است تلاش کنند تا از برخی نتایج، تحقیر و خجالت دوری کنند. من کودکانی را می‌شناسم که خانه را ترک می‌کنند به این دلیل که انها در مدرسه تقلب کردند یا باردار شده اند و از مخالفت والدین خود می‌ترسند.

فرار مزمن: کودکانی که بطور مداوم از فرار برای بدست اوردن قدرت در خانواده استفاده می‌کنند یک مشکل مزمن دارند. توجه داشته باشید که فرار همیشگی تنها یک حالت دیگر از مبارزه قدرت، دستکاری کردن دیگران و برون ریزی است. و این رفتار برون ریزی ریسک بالایی دارد. انها ممکن است والدین خود را با گفتن اینکه ” اگر شما اینکار را انجام بدی من فرار می‌کنم” تهدید کنند. انها نگرانی والدین خود را میشناسند، برای بسیاری از والدین فرارکودکانشان بزرگترین ترس است. برخی از والدین ممکن است درگیر چانه زنی و بحث با کودکانشان درمورد این مسئله می‌شوند.

اما شما نیاز دارید تا بفهمید که کودکانی که تهدید به فرار می‌کنند از‌‌ان‌برای اعمال قدرت استفاده می‌کنند. اینکار نه تنها انها را دربرابر خودشان قوی می‌کند بلکه به انها دربرابر والدین و خانواده نیز قدرت می‌دهد. وقتی که والدینی تسلیم تهدید می‌شوند کودکان انها شروع به استفاده از‌‌ان‌برای شکل دهی رفتار والدین می‌کنند. برای مثال والدینی در این موقعیت یاد می‌گیرند تا دیگر کودکان خودرا به اتاقشان نفرستند وقتی که انها تهدید می‌کنند اگر اینکار تکرار شود فرار می‌کنند. من میخواهم اینجا روشن باشد که : کودکانی که به طور دائم تهدید به فرار می‌کنند برای حل یک مشکل فرار نمی‌کنند و انها اینکار را انجام می‌دهند زیرا این اصلی‌ترین مهارت حل مسئله انها است. انها تلاش می‌کنند تا از هر نوع جوابگویی اجتناب کنند. ایا اینها علامت هشدار هستند؟

متاسفانه، هیچ علامت سریع و واقعا محکم که نشان دهد کودک شما قصد فرار دارد وجود ندارد. قطعا می‌توانید به دنبال رفتار پنهانی، جمع اوری پول و ناپدید شدن چیزهای قیمتی دراطراف خانه باشید. اگر تا به حال متوجه این موارد شدید چشمهایتان را نبندید به احساس خود اطمینان کنید . شما احتمالن می‌دانید که اتفاقی در حال وقوع است، یا سوء مصرف مواد مخدر یا تمایل فرزندتان به ترک خانه.

یک روش مرحله به مرحله برای اموزش به فرزندان که فرار از خانه مشکلات انها را حل نمی‌کند.

1-مهارتهای حل مسئله را به انها بیاموزید

مهمترین چیزی که شما می‌توانید انجام دهید این است که به فرزندانتان مهارتهای حل مسئله را اموزش دهید. از انها سوال کنید که : چه کاری بطور متفاوت برای این مشکل می‌توانید انجام دهید؟ برخی از روشهای برخورد با این مشکل کدامند؟” همیشه با برخی موارد مانند مسائلی که احتیاج به حل شدن دارند برخورد کنید، و به کودکتان وقتیکه به طور موفقیت امیزی قادر به حل‌‌ان‌بود جایزه بدهید. از این جملات استفاده کنید: ” من روش تو برای حل این مشکل را دوست داشتم، معلم ناراحت بود ولی تو رفتی و عذرخواهی کردی، اینکار جرات می‌خواهد. و الان معلم نظر بهتری درباره تو دارد. من به تو افتخار میکنم”. تا اندازه ممکن کودکتان را به محض اینکه کار مثبتی انجام داد تشویق کنید.

منبع: کودک و نوجوان- مقابله با تهدید به فرار کردن نوجوان